Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΕΞΟΥΣΙΑΣ

Ψάχνοντας να βρεις γιατί δεν νιώθεις, γιατί οι προτάσεις σου κόβονται στη μέση από μια ανεξήγητη αμνησία, γιατί δεν μπορείς να σκεφτείς, συναντάς το σώμα σου διαμελισμένο στον καθρέφτη της παραγωγής μιας σεξουσίας που βγάζει κέρδος από το να σε ευνουχίζει, να σε κλαδεύει σε τομείς διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού και να σε βάζει στο περβάζι της επιστήμης σαν αντιπροσωπευτικό δείγμα γλάστρας χωρίς ήλιο, νερό και με τρία πλαστικά άνθη εντός της:

α)την ανάγκη, ως πόρνη πολυτελείας, β) την στέρηση, ως γριά πατρόνα και γ) την παραγωγή στέρησης και ανάγκης. Η γλάστρα είναι ο οίκος μη-αντοχής όπου ξημεροβραδιάζεσαι. Είσαι το απαραίτητο συστατικό του φαύλου κύκλου παραγωγής τους. Γύρω-γύρω όλοι και στη μέση εσύ. Πρέπει να καλύψεις τις τρύπες των αναγκών σου και να απελευθερώσεις τις παραγωγικές σου δυνάμεις με εργασιακή δουλεία μέχρι θανάτου ή να βγάλεις κέρδος αραχτός από την ατομική σου «σωτηρία» κάνοντάς την ατομική επιχείρηση. Το βλέπεις το δίπολο; Όπου βλέπεις δίπολο μακριά… Καλύτερα να αναζητάς όχι το τρίτο το μακρύτερο, αλλά την τρίτη διάσταση σένα τετραδιάστατο χώρο, δηλαδή εσένα ως άνθρωπο και όχι ως μηχανή παραγωγικότητας.

photo gianpal333

Πέρα λοιπόν από το δίπολο «αρχή της πραγματικότητας» και «αρχή της ηδονής» του Freud νέα δίπολα έρχονται στην πιάτσα που απευθύνονται σε δίποδα που σέρνονται σαν τετράποδα πίσω από την νέα «αρχή της παραγωγικότητας». Χωρίς ίχνος επιθυμητικής ροής μέσα σου τρέχεις να προφτάσεις την ανθρώπινη αναπαραγωγή σου και να μην μείνεις πίσω λαχανιάζοντας. Την παίρνεις, την γονιμοποιείς, την μετασχηματίζεις την ανάγκη σου σε τουαλέτες υψηλής λειτουργικότητας αλλά δεν γίνεται η παραγωγική ή η εργατική δύναμη που θα’θελες. Μένεις λοιπόν καταϊδρωμένος και με μια μόνιμη δυσκοιλιότητα να σε ενοχλεί σαν σύμπτωμα που το τρέχεις εδώ και κει και δεν ξέρεις τι σου φταίει.

Στον κήπο της Εδέμ δεν εργάζεσαι για την καπιταλιστική επέκταση του φαντασιακού σου παραδείσου σε τουριστικά θέρετρα που μοιάζουν με στρατόπεδα εργασίας. Απλά περπατάς και χαζεύεις ένα κήπο με πραγματικά λουλούδια, χωρίς γλάστρες, καλλιεργώντας τον λόγο σου και την επιθυμία σου στο σώμα, στην ψυχή και στο πνεύμα σου και την αφήνεις να ρέει σε διαζεύξεις και συζεύξεις με τους γύρω σου έξω από τους τοίχους της φυλακής σου . Αν σου φαίνεται κουραστικό αυτό απλά χαράζεις το οικοπεδάκι σου και πέφτεις με τα μούτρα στην παραγωγή λαδιού ή αφήνεσαι να σου «βγάζουν το λάδι» με νέες τεχνικές παραγωγής πολλαπλών εαυτών ή γίνεσαι απλά η ψηλομύτα του παραμυθιού και τρως τα μούτρα σου στο σκληρό Πραγματικό.

«Κυρία Σώτη, νήπως η πριγκίπισσα-ψηλομύτα είχε μια ψηλή μύτη μέχρι το μέτωπο;» με το χεράκι της η μικρούλα μου δείχνει τα ράμματα που της έκαναν όταν σκόνταψε στο ίδιο της το καρεκλάκι.